امیرالمومنین امام علی (ع) میفرمایند:

بار خدایا، کوه های ما از خشکی شکافته و زمین ما تیره شده.ستورانمان تشنه اند و در آغلهای خود سرگشته اند، همانند مادران فرزند مرده مینالند. از آمد و شدهای بیهوده به چراگاها ملول شده اندو از اشتیاق به آبشخورها به ستوه آمده اند(بار خدایا،ترحم فرمای به ناله گوسفندان و شوق ماده شتران به آبشخورها.)

بار خدایا، ترحم فرمای به سرگشتگی آنها، آنگاه که در راه می روند و به ناله هایشان، آنگاه که به آغلهایشان در می آیند.

امام صادق(ع) می فرمایند: چهار گروه هستند که در طول زندگی دعا و خواهش آنها پذیرفته نمی شوند و آنها عبارتند از:

1. مردی که در خانه اش بنشیند و بگوید خدایا؛ به من روزی بده پس به او گفته می شود: آیا به تو دستور نداده ام که باید روزی بطلبی و حرکت کنی تا بدان برسی
2. مردی که زنش را که(ناسازگار است و به حرف او گوش نمی دهد) نفرین نماید به او گفته می شود آیا کار او را به تو واگذار نکرده ام؟(طلاق در دست تو نیست).
3. مردی که مال و ثروتی داشته و آن را با ولخرجی از دست خود خارج کند و بعد بگوید خداوندا!! روزی ام ده پس به او گفته می شود آیا به تو دستور نداده ام که میانه رو باش و به تو دستور نداده ام که کارهایت را اصلاح کن؟
4. و مردی که مال و ثروت و پولی داشته باشد و آن را بدون شاهد قرض دهد(و بعد قرض او را پس ندهد و بگوید خداوندا کمکم کن). پس به او گفته می شود آیا به تو دستور نداده ام که در هنگام قرض دادن شاهدی انتحاب کن.

بنابراین دعای این چهار گروه مستجاب و قبول نمی شود.

منابع:

تفسیر نمونه جلد 89:12

آمال الواعظین جلد 185:3