بیست و یکم تیرماه سالروز قیام مردم مشهد علیه کشف حجاب به عنوان روز عفاف و حجاب نامگذاری شده است. روزی که دژخیمان رضاخان مردم معترض به کشف حجاب را درمسجد گوهرشاد به خاک و خون کشید.

یکی از پلیدترین توطئه‌های دشمنان اسلام در تاریخ معاصر، توطئه‌ی کشف حجاب است. رضا‌خان که با طرح کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ و با حمایت و هدایت انگلیسی‌ها بر سر کار آمد- درصدد اجرای تز اسلام‌زدائی و جایگزینی ارزش‌های لیبرالیستی در جامعه بود. از مهم‌ترین جلوه‌های این طرح، پدیده‌‌ی کشف حجاب بود.

برای آماده ساختن زمینه‌ی کشف حجاب، مجلس، در ششم دی‌‌ماه ۱۳۰۷ قانون متحدالشکل نمودن البسه را تصویب کرد که بر اساس آن، پوشیدن کت و شلوار و کراوات و کلاه فرنگی، برای مردان الزامی شد. تلاش‌های رضا‌خان، باعث شد تا عده‌ای از زنان غرب‌زده، به‌ویژه زنان درباری و دولتمردان، به صورت بی‌حجاب یا بدحجاب، در مجامع و معابر عمومی ظاهر شوند و مردم نیز تحت تأثیر اختناق و ظلم رضاخانی، حساسیت لازم را از خود نشان ندادند.

در سال ۱۳۱۳ رضا‌خان عازم ترکیه شد و با مشاهد‌ی تغییراتی که رژیم لائیک ترکیه به رهبری مصطفی‌‌کمال‌آتاتورک در جهت غربی کردن جامعه‌ی مسلمان ترکیه اجرا کرده بود، تحت تأثیر قرار گرفت و شدیدتر از گذشته، در راستای اسلام‌زدائی و به‌ویژه حجاب‌زدائی گام برداشت. در بهمن ۱۳۱۳، در افتتاح دانشگاه تهران، به دختران دستور دادند که بدون حجاب به تحصیل مشغول شوند.

اعتدال در پوشش: اسلام برای ابعاد مختلف وجودی انسان دستورالعمل و برنامه دارد.

 هیچ موضوع کوچک و بزرگی نیست، مگر اینکه در اسلام حکمی معین و روشن داشته باشد و در کتاب خدا و سنت به تمام نیازمندی های بشر تا روز قیامت توجه شده است.
بر اساس این دیدگاه کلّی و جامع، لباس نیز در فرهنگ دینی، در مسیر هدایت و کمک انسان به سوی هدف اصلی مطرح است. اگر کسی به لباس، به عنوان هدف و ارزش مطلق بنگرد وشخصیّت خود را در گرو نوع لباسی که می‌پوشد، مشاهده و ارزیابی کند، از هدف اصلی که  عبودیّت و بندگی خداوند متعال است، دور شده است.